Για το έλεος το μέγα
απ’ το άλφα στο ωμέγα
στα στενά της αμαρτίας
"άνω σχώμεν τας καρδίας"
Παναγιά μου
παιδί κι εγώ μετρούσα τ’ άστρα
κι η καρδιά μου
μικρή, τρελή και ξελογιάστρα,
για τον ήλιο πουλί,
εδώ κι εκεί, φτερό και φύλλο
σκορπάει ολόκληρη ζωή.
Μαγδαληνή ψυχή μου
που να κρύψω την ντροπή μου
στο βλέμμα του νυμφίου
του εσπερινού μου βίου.
Βίος μου και πολιτεία,
πανηγύρι στην πλατεία.
Γυρολόγοι έρωτες μου
ξεπουλάν τις ενοχές μου.
Παναγιά μου
εγώ παιδί τρελλό ακόμα,
τα όνειρά μου
νερό θολό από το χώμα
κι ένα μήλο κρατώ
στη γη να βρω εχθρό ή φίλο
μαζί του να το μοιραστώ.