Είχα μια βάρκα με κουπιά
έχω ταξίδια τώρα πιά
μα το θυμάμαι το πρωί που ξεκινούσα
Ήταν η θάλασσα γυαλί
για το χατήρι μου καλή
γιατί δοκίμαζα πώς φεύγουν
και γυρνούσα
Είχα μια βάρκα φυλακή
μάλωνα κι έμπαινα εκεί
και δώστου λόγια στη σειρά
πως τραγουδούσες
Αχνοκοιτώντας τη στεριά
η πλάτη σου έφτανε μακριά
καρδιά μου όνειρα, ορίζοντα ακουμπούσες
Έτσι μου φαίνεται
πώς κακοφαίνεται
στο πεπρωμένο μου να ‘ναι δεμένο
Έτσι...έτσι του το ‘μαθα
και το κακόμαθα
να ξανοιγόμαστε στο περιμένω
Είχα μια βάρκα με κουπιά
έχω ταξίδια τώρα πιά
Είχα μια βάρκα με κουπιά
έχω σανίδια τώρα πιά
Καινούργιο πάτωμα ζωή σου σχηματίζω
για να χορεύεις σαν φτερό
να φχαριστιέμαι, να απορώ
τον πόνο άγκυρα, αρόδο να βυθίζω