Δεν είναι στο πέλαγο νησί
δεν είναι της γης μια κορυφή
Μα είναι που έκλαψε πολλούς
και όπου κι αν πας θα τους ακούς
Δεν είναι οι λίρες κι οι χαρές
δεν είναι του δαίδαλου οι στροφές
Μα είναι του πόνου οι μπαλωθιές
ν’ ακούσουν κι οι φίλοι απ’ το χθες
Σαν μινωικό καράβι απ’ το κύμα ανίκητο
ήλιου κι έρωτα παλάτι στο νερό ακίνητο
Σαν μινωικό καράβι χρόνια στην αναμονή
με την ίδια κατάρτι των θεών η μάνα γη
Δεν είναι απρόκρυμνοι γκρεμοί
δεν είναι γαλάζιοι ουρανοί
Μα είναι που καήκε ζωντανή
και στάχτη ζητάει να γεννηθεί
Σαν μινωικό καράβι απ’ το κύμα ανίκητο
ήλιου κι έρωτα παλάτι στο νερό ακίνητο
Σαν μινωικό καράβι χρόνια στην αναμονή
με την ίδια κατάρτι των θεών η μάνα γη