Απόψε μες στη σιγαλιά
η νύχτα μοιάζει σαν φωλιά
κι ένα ζευγάρι ειν’ αγκαλιά
σ’ ένα δρομάκι στη γωνιά
απόψε μες στη σιγαλιά.
Τέτοιες νυχτιές αντάμωνα
αυτήν που μ’ έχει αφήσει
κι είναι στη δόλια μου καρδιά
καημός που δε θα σβήσει.
Τέτοιες νυχτιές αντάμωνα
αυτήν που μ’ έχει αφήσει
κι είναι στη δόλια μου καρδιά
καημός που δε θα σβήσει.
Μοίρα που με φαρμάκωσες
να τους γλυκομυράνεις
κι ό,τι σε μένα έκανες
σ’ αυτούς να μην το κάνεις
σ’ αυτούς να μην το κάνεις.
Τέτοιες νυχτιές αντάμωνα
αυτήν που μ’ έχει αφήσει
κι είναι στη δόλια μου καρδιά
καημός που δε θα σβήσει.
Τέτοιες νυχτιές αντάμωνα
αυτήν που μ’ έχει αφήσει
κι είναι στη δόλια μου καρδιά
καημός που δε θα σβήσει.
Τέτοιες νυχτιές αντάμωνα
αυτήν που μ’ έχει αφήσει
κι είναι στη δόλια μου καρδιά
καημός που δε θα σβήσει.