Μ’ ένα χαμόγελο πικρό
κοιτάς κρυφά τα τραίνα,
στις ράγες πλέκεις όνειρα
να τα φοράς στα ξένα.
Μακρύ ταξίδι ξεκινάς,
γίνονται οι τοίχοι κάστρα
κι εσύ, μικρός κατακτητής,
να σημαδεύεις τ’ άστρα.
Πόσα καράβια βούλιαξαν,
ρεσάλτα ματωμένα,
κι ο χάρτης ξέθωρος εκεί,
σημάδια φωτισμένα.
Τη μέρα μπλέκεις στο σκοινί,
τη νύχτα το οπλίζεις,
ρίχνεις να πιάσεις τ’ όνειρο
να το καλωσορίσεις.
Μέσα στο χέρι το κρατάς,
γουλιά - γουλιά το πίνεις
κι εκεί που λες πως ξεκινάς,
τις πόρτες πάλι κλείνεις.
Πόσα καράβια βούλιαξαν,
ρεσάλτα ματωμένα,
κι ο χάρτης ξέθωρος εκεί,
σημάδια φωτισμένα.