Χίλιες ψυχές σε δύο σώματα
ορκίστηκαν στο χθες,
σε κεντημένα χώματα
μ’ ανάσες μυστικές.
Καράβια οι ματιές
θόλωναν το μυαλό,
στις θάλασσες του έρωτα
ζητούσαν θησαυρό,
στις θάλασσες του έρωτα
ζητούσαν θησαυρό.
Τα σύννεφα που ξέφτιζαν,
σκορπούσανε βροχές,
μα ο άνεμος τις φύλαγε,
τις έκανε ευχές.
Θύμησες της χαράς,
μη μείνετε στο χθες,
κορμιά να πλημμυρίσετε
και άδειες αγκαλιές,
κορμιά να πλημμυρίσετε
και άδειες αγκαλιές. ( x3 )