Έπεσε στο τζάμι η βροχή
κι έφερε την άδεια σου μορφή
Όλες οι σκέψεις μου με πνίγουν
που βρίσκεσαι και ποιον φιλάς εσύ
Άφησα την πόρτα ανοιχτή
να ’ ρθεις σαν αγέρας σαν βροχή
Είσαι η μοίρα μου η ζωή μου
πόσο θ ’ αντέξω να λείπεις ακόμα εσύ
Και είμαι μόνος μου, φονιάς ο πόνος μου
μόνος να με σβήνει η μοναξιά.
Και είμαι μόνος μου, σου λέω μόνος μου
όλα για σένα μιλάνε που χάθηκες πια.
Πέφτουνε οι στάλες κι βροχή
μέσ ’ το διψασμένο μου κορμί
Έλα για να δεις την ερημιά μου
τώρα σε θέλω να ζήσω, αγάπη μου εσύ.
Και είμαι μόνος μου, φονιάς ο πόνος μου
μόνος να με σβήνει η μοναξιά.
Και είμαι μόνος μου, σου λέω μόνος μου
όλα για σένα μιλάνε που χάθηκες πια.