Πως τα κατάφερε ο θεός
αυτός ο μάγκας ο σοφός
και έβαλε σ’ όλα τάξη.
Που βρήκε χρώματα και φως
και στο μηδέν του μηδενός
ζωγράφισε την πλάση.
Να που συμβαίνουν θαύματα,
δίχως ευχές και τάματα.
Πώς του `ρθε κι είπε μιαν αυγή,
αχ, `γενηθήτω η γυνή’
κι ήταν θαρρώ Σαββάτο.
Ήταν το τάμα του στη γη
να `χει καθένας μια πληγή
κι ήρθαν τα πάνω-κάτω.
Τι τα `θελε τα θαύματα,
και μπέρδεψε τα πράγματα.
Να `χα μια θάλασσα κρασί
να πιούμε Θε μου εγώ κι εσύ
ίσως να ξεχαστούμε.
Κι ύστερα μάϊνα τα πανιά
του παραδείσου η γειτονιά
δεν είναι για να ζούμε.
Άσε λοιπόν τα θαύματα
κοντεύουνε χαράματα.
Άσε λοιπόν τα θαύματα
μας βρήκανε τα χαράματα.