Γρίλιες κλειστές
έξω, φωνές,
σφαίρες, περνούν οι στιγμές...
Σκοτάδι πηχτό
είμαι μόνος, εδώ
στο τηλέφωνο, τσίλιες κρατώ...
Μαζί σου σαν δέντρο μιλώ στην ακτή
κύμα διπλό σαν την ηχώ μιας ρίμας
μαζί σου η φωνή μου θα κόψει τη σιωπή,
σαν την αγάπη που έκοψε μια νύχτα τη ζωή μας.
Σαν ήσυχο δέντρο
στο κύμα σαλεύω
να `ρθεις από δω περιμένω...
Λουσμένος στο φως
στο απρόοπτο, ανοιχτός
ένα με την προσμονή, διαρκώς...