Θά `θελα νά `μουνα εκείνη π’ αγαπάς
αυτή που σ’έκανε στ’ αλήθεια να πονέσεις
νά `ξερα πάντοτε τι σκέφτεσαι, πού πας
γιατί όσο κανείς, εσύ μ’αρέσεις
Μέσα στα μάτια σου διαβάζω την αλήθεια
δεν είμαι τίποτα για σένα στη ζωή
κοντά μου σ’ έφερε το πείσμα κι η συνήθεια
και όπως ήρθες, θα χαθείς ένα πρωί