Μια νύχτα χιονισμένη δίχως άστρα
μια νύχτα που φυσούσε δυνατά
και γκρέμιζε ο αέρας μέχρι κάστρα
εγώ έκλαιγα στο σπίτι σου μπροστά.
Δεν ήσουνα στο σπίτι
να μ’ ανοίξεις,
να μπω, να ζεσταθώ,
να με φιλήσεις.
Περίμενα στο κρύο και στο χιόνι
στο δρόμο δεν περπάταγε κανείς
και άρχιζε σιγά να ξημερώνει
κι εσύ τρελή ακόμα να φανείς.
Δεν ήσουνα στο σπίτι
να μ’ ανοίξεις,
να μπω, να ζεσταθώ,
να με φιλήσεις.
Ξεκίνησα να φύγω παγωμένος
με δάκρυα και πόνο στην καρδιά
και μόνος μου μιλούσα ο καημένος
που να ‘σουνα ολόκληρη βραδιά.
Δεν ήσουνα στο σπίτι
να μ’ ανοίξεις,
να μπω, να ζεσταθώ,
να με φιλήσεις.