ze hadden door de jaren regelmatig tegenspoed.
verloren ondanks alles zelf niet even alle moed.
het eerste kindje dood geboren,
en nog nooit geen kinderen meer.
maar ze lieten zich nooit kisten,
ze zeiden elke keer
laat de jaren die nog komen
onze allerbeste zijn.
vol voorspoed en van liefde,
vol geluk en zonneschijn.
want de tijd heelt alle wonden,
we vergeten alle pijn.
dus laat de jaren die nog komen
onze beste jaren zijn.
en te oud al voor adoptie,
blijven zij dus kinderloos.
raakten beiden van de zorgen,
wel verdrietig, maar niet boos.
bleven van het leven houden,
ook al was het soms heel zwaar.
maar dan zeiden ze allebeide,
we hebben toch elkaar.
laat de jaren die nog komen
onze allerbeste zijn.
vol voorspoed en van liefde,
vol geluk en zonneschijn.
want de tijd heelt alle wonden,
we vergeten alle pijn.
dus laat de jaren die nog komen
onze beste jaren zijn.
laat de jaren die nog komen
onze allerbeste zijn.
vol voorspoed en van liefde,
vol geluk en zonneschijn.
want de tijd heelt alle wonden,
we vergeten alle pijn.
dus laat de jaren die nog komen
onze beste jaren zijn.
dus laat de jaren die nog komen
onze beste jaren zijn.