Έχει ο έρωτας μεράκια,
χαρές πικρά φαρμάκια,
γέλια δάκρυα συμφορές
ζήλιες, υπέροχες θυσίες,
τρελές ανησυχίες,
σκοτωμούς πολλές φορές.
Μα ο δικός μου ο καημός
είναι πικρός και με λιώνει
είμαι τρελά ερωτευμένη,
πεθαίνω η καημένη
κι όμως να μη μ’ αγαπούν.
Ν’ αγαπάς και να μην αγαπιέσαι,
τι καημός, τι καημός.
Να πονάς κι από ζήλια να χτυπιέσαι
τι καημός, τι καημός.
Τον λατρεύεις κι αυτός να μη σε θέλει
να πεθαίνεις κι αυτόν να μη τον μέλλει
ν’ αγαπάς και να μην αγαπιέσαι,
τι καημός, τι καημός.