Μια Μεξικάνα, ονείρου ομορφιά
το νου τη σκέψη μου `χε κλέψει μια τρελή βραδιά
τα μάτια της λάμπαν γεμάτα φωτιά,
μια Μεξικάνα, ονείρου ομορφιά.
Χαμογελούσε γεμάτη ζωή
κι ενώ μιλούσε, με μεθούσε μια γλυκιά πνοή
και μέσα στη νύχτα, γεμάτοι φιλιά
αχ! Μεξικάνα, ονείρου ομορφιά.
Την αυγή χάθηκε σαν νεράιδα
στη ζωή μου δεν την ξανάειδα
και γυρίζω θλιμμένος τα βράδια
μέσ’ στα στενά του Μεξικού.