Σε πανί λευκό κέντημα χρυσό
σκέψεις ακριβές, μελαγχολικές
κάθε βελονιά τρύπα στην καρδιά.
Δώσ’ μου δειλινό το χρώμα της φωτιάς
να κάψω της καρδιάς τον πόνο τον κρυφό
τι να θυμηθώ, τι να θυμηθώ.
Παράθυρο ανοιχτό σαν ζωγραφιστό
κόρη που κεντά άστρα και πουλιά
πόρτα ανοιχτή και καρδιά κλειστή.
Κάθε βελονιά τρύπα στην καρδιά
τι να θυμηθώ, τι να θυμηθώ.