Λουδοβίκος των Ανωγείων - Εσιγανέψαν οι καιροί 歌词

Εσιγανέψαν οι καιροί
και πάψαν κι οι ανέμοι
πάψαν και μένα οι στράντες μου
κόρη από την αυλή σου.

Μπλιο μου τσ’ αυγές
δεν προπατώ
τις νύχτες δε γυρίζω
παρ’ όνταν είμαι μοναχός
και θυμηθώ τσ’ αγάπης,
το πάπλωμα αγκαλιάζομαι
το πάπλωμα αγκαλιάζομαι.