Θυμάμαι τη ζωή μας πριν αλλάξει
και τόσα όνειρα που σβήσανε νωρίς.
Στιγμές παράξενες μ’ έχουν τρομάξει
κι εσύ ακόμα με κοιτάζεις και απορείς.
Το ξέρω, τώρα ταξιδεύεις μ’ άλλους χάρτες
χωρίς να ψάχνεις πουθενά επιστροφές.
Κι εγώ που βούλιαξα στις αυταπάτες
μονάχος βρίσκομαι σε δύσκολες στροφές.
Κάπου χαθήκαμε λοιπόν,
είμαι παρών και λεώ "απών"
γιατί δε θέλω με το ψέμα να σκοτώνω
τον εαυτό μου, τη ζωή μου και το χρόνο.
Μας πνίγει τώρα της μοναξιάς η σκόνη
και ζούμε μέσα σε ανήσυχη σιωπή.
Η κάθε είδηση πώς μας πληγώνει,
κι εγώ φοβάμαι της καρδιάς μου ...[??].
Κάπου χαθήκαμε λοιπόν,
είμαι παρών και λεώ "απών"
γιατί δε θέλω με το ψέμα να σκοτώνω
τον εαυτό μου, τη ζωή μου και το χρόνο.