Γλάρος κουρασμένος στο κατάρτι σου,
συ καραβοκύρης κι εγώ ο χάρτης σου.
Πέλαγα τα μάτια λάμπουνε στο φως,
χάνομαι στο κύμα γίνομαι αφρός.
Πνοή θαλασσινή του φεγγαριού κλωστή
υφαίνει μες στο δείλι.
Με σέρνει στο χορό, σε πίνω και μεθώ,
γλυκό κρασί τα χείλη.
Τα πανιά μου λύνω, δένω τα σχοινιά,
άραξ’ η καρδιά μου στην απανεμιά.
Αγκαλιά λιμάνι τα δυο χέρια σου,
πίνω τους χειμώνες στα καλοκαίρια σου.
Πνοή θαλασσινή......