Μες στων ματιών σου τις γαλάζιες θάλασσες
πόσα καράβια μ’ όνειρα δε χάλασες
καράβια που σκοπό τους είχαν βάλει
ν’ αράξουν στης αγάπης το λιμάνι
Στα γαλανά σου μάτια τα παμπόνηρα
τα ποιο κρυφά τα ποιο κρυφά μου όνειρα
εβουλιάξαν σαν βαρκούλες στο σκοτάδι μιας βραδιάς
γιατί χτύπησαν στον βράχο της μικρούλας σου καρδιάς
Τέτοια μάτια γαλανά σαν το πέλαγος μεγάλα
σαν τον ήλια φωτεινα δεν είδ’ άλλα
δεν ειδ’ άλλα στη ζωή δεν ήυρα πουθενά
Μες τα γαλάζια σου ματάκια μάγισσα
ποσες φορές και γω δεν εναυάγησα
κι αν η ματιά σου μια στιγμή μου λείψει
να ξέρεις θα πεθάνω από θλίψη
Στ’ ορκίζομαι με τίποτα δεν θ’ άλλαζα
τα δυο γλυκά σου μάτια τα ολογάλαζα
και θα ήθελα μια νύχτα σκοτεινή τ’ομολογώ
στις γαλάζιες θάλασσες του να μπορέσω να πνιγώ
Τέτοια μάτια γαλανά σαν το πέλαγος μεγάλα
σαν τον ήλια φωτεινα δεν είδ’ άλλα
δεν ειδ’ άλλα στη ζωή δεν ήυρα πουθενά