Ένας φίλος μας παλιός
που μας ήξερε αλλιώς
με βρήκε μες στο δρόμο μου
με χτύπησε στον ώμο μου
Και με ρώτησε για σένα
και του απάντησα θλιμμένα
Φίλε μου δεν υπάρχει πια
ο άνθρωπος εκείνος
υπάρχει μια πληγή βαθιά
κι είν’ η δική μου η καρδιά
σαν ματωμένος κρίνος
Ένας φίλος μας παλιός
με κοιτούσε σκεφτικός
κι ώρες μαζί μου έκλαιγε
και τίποτα δεν έλεγε
Τέτοιες ώρες δε μιλάνε
όταν οι πληγές πονάνε
Φίλε μου δεν υπάρχει πια
ο άνθρωπος εκείνος
υπάρχει μια πληγή βαθιά
κι είν’ η δική μου η καρδιά
σαν ματωμένος κρίνος