Natuurlijk, lief, verving jij mijn te vroeg gestorven vader
En kreeg mijn nooit geboren broertje zijn bestaan in jou
Natuurlijk was jij ook mijn kind
Het kind dat wij nooit hadden
Natuurlijk was jij niet mijn man
En was ik niet jouw vrouw
En natuurlijk kwam de dag, m'n lief
Dat ons dat niet genoeg was
De tijd leek rijp om uit elkaar en dus van huis te gaan
Ons verlangen werd vervuld
Maar het geluk, ook als het groot was
Kon het heimwee dat we hadden
Al die jaren niet verslaan
Want jij, tot drie maal toe mijn bloedverwant
Mijn kinder-, broeder-, vaderland
Jij was de grond waaruit ik sap kreeg om te groeien
Jij, niet mijn man
Ik, niet jouw vrouw
Maar zeker weet ik
Zonder jou
Had m'n leven nooit de kracht gehad tot bloeien