En mijn onrust, die vertel ik aan je stenen en je bomen
En mijn blijdschap, die roep ik naar de branding van je zee
Van de flarden van je nevels weef ik al mijn dromen
Mijn verlangen geef ik aan je wind
En die neemt het mee
Ik gooi mijn drift in stukken tegen je harde steile rotsen
En mijn vrolijkheid, die lach ik naar het speenkruid in je wei
Mijn verdriet leg ik te slapen in de schaduw van je bossen
Mijn twijfel gooi ik in je rivier
En die stroomt voorbij
Mijn angsten berg ik op in je ijzig koude meren
En mijn liefde was ik schoon in je eerste morgendauw
En mijn eenzaamheid, die leert me dat ik niet alleen ben
Want waarom heb ik het juist dan
Altijd tegen jou
En of je nou een God bent of de golven van de zee
Of je nou een mens bent waar ik van hou
Ik zeg je dat het me niet kan schelen
Ik zeg daar helemaal niet mee
Hoor je me
Ik heb het tegen jou