Het was een heel gewoon afscheid,
geen woord teveel, geen zieligheid.
Je stond nog even aan de deur,
ik staptte weg als een acteur.
Je leven uit, de avond in,
verlangend naar een nieuw begin.
Maar om de hoek deed het al zeer.
Je zit hier, je zit daar,
in m'n oren, in m'n haar.
In m'n knieën, in m'n ziel.
Ik vervloek de dag dat ik op je viel.
Oh, ik weet het wel, het is allemaal voorbij.
Maar je zit, nog altijd, nog altijd, in mij.
Soms droom ik dat we samenzijn.
De liefde is groot, het bed te klein.
Of ik doe m'n ogen dicht
en fantaseer dat je naast me ligt
Of ik loop zomaar door je straat
omdat het maar niet over gaat.
Omdat het maar niet over gaat..
Je zit hier, je zit daar,
in m'n oren, in m'n haar.
In m'n knieën, in m'n ziel.
Ik vervloek de dag dat ik op je viel.
Oh, ik weet het wel, het is allemaal voorbij.
Maar je zit, nog altijd, nog altijd…
Je zit hier, je zit daar,
in m'n oren, in m'n haar.
In m'n knieën, in m'n ziel.
Ik vervloek de dag dat ik op je viel.
Oh, ik weet het wel, het is allemaal voorbij.
Maar je zit, nog altijd, nog altijd in mij.
Je zit hier, je zit daar,
in m'n oren, in m'n haar.
Oh, ik weet het wel, het is allemaal voorbij.
Maar je zit, nog altijd, nog altijd in mij.
Nog altijd, nog altijd.