Τις θυμάμαι από το σχολείο σπαστικούλες και οι δυο
φόραγαν και οι δυο γυαλιά και κοκαλάκι στα μαλλιά
Δε μιλούσαν στον Μανόλη γιατί ήτανε κλεφτρόνι
ούτε και στον Παντελή που ‘χε πατέρα φυλακή
Η Μαριάννα και η Μπέτι όλη μέρα στον καθρέφτη
τους το λέει κι μαμά τους να φυλάν την παρθενιά τους
Κάθε βράδυ στο λιμάνι όταν πέφτει το σκοτάδι
και με ζέστη και με κρύο στο υγρό ξενοδοχείο
Και αργά όταν σχολνάνε στον προστάτη τα ακουμπάνε
και οι ώρες δεν περνάνε και οι ώρες δεν περνάνε
Η Μαριάννα και η Μπέτι χρόνια τώρα στο κουρμπέτι
Χάσανε την παρθενία τους που ήτανε το κόσμημα τους