Στο αδιέξοδο που μ’ έφερες εσύ
έρχεσαι τώρα για αγάπη να μιλήσεις
και πολεμάς της ερημιάς μου τη σιωπή
με μόνο όπλο σου τις λίγες αναμνήσεις.
Για ποια αγάπη μού μιλάς
και θες να ’ρθεις ξανά κοντά μου,
με ποιο δικαίωμα ξυπνάς
τα νεκρωμένα όνειρά μου;
Κερί σβησμένο η αγάπη που ζητάς
κι ερειπωμένο το παρόν του έρωτά σου,
γράμματα άψυχα στα χέρια σου κρατάς
για υλικό στη θεατρίνα την καρδιά σου.