Με κοιτάτε σιωπηλά ν’ αργοπεθαίνω
και γυρεύετε να μάθετε, το ξέρω,
τι μου γκρέμισε και γη και ουρανό
μα εξήγηση καμία δε χρωστώ.
Σήμερα που χάνω μια ζωή
θα σεργιανίσω τον καημό μες στο γυαλί
κι αν με βρουν κομμάτια το πρωί,
δικαίωμά μου.
Σήμερα στου πόνου τα σκαλιά
κανείς δε θέλω να μου κάνει συντροφιά,
μόνος μου θα βρω παρηγοριά,
δικαίωμά μου.
Με κοιτάτε, με τα μάτια με ρωτάτε
και παρέα να μου κάνετε ζητάτε.
Μα τι βγαίνει κι αν μου πείτε "υπομονή";
Μια κουβέντα να με σώσει δεν αρκεί.