Πάλι χαράματα την πόρτα μου μου χτύπησες,
λες πως μετάνιωσες κι ακόμα μ` αγαπάς.
Λες πως σου έλειψα και θέλεις να μιλήσουμε
κι εγώ στη θέση σου τι θα ‘κανα ρωτάς
Εγώ στη θέση σου δε θα ερχόμουνα,
εγώ στη θέση σου δε θα γυρνούσα,
εγώ στη θέση θα το σκεφτόμουνα
και να επέστρεφα δε θα τολμούσα.
Εγώ στη θέση σου δε θα ερχόμουνα,
εγώ στη θέση σου δε θα μπορούσα,
εγώ στη θέση σου από φιλότιμο
αυτό το σπίτι πως υπάρχει θα ξεχνούσα
Πάλι χαράματα την πόρτα μου μου χτύπησες,
δεν το περίμενα να γύριζες ξανά.
Πάλι για μένα λες απόψε πως ξενύχτισες
και περιμένεις να σε πάρω αγκαλιά.
Με ποιο δικαίωμα ξεχνάς όσα μου έκανες
κι εδώ χαράματα την πόρτα μου χτυπάς.
Αν δε θυμάσαι, εσύ ήσουν που με πέθανες.
Εκεί που ήσουνα εκεί να ξαναπάς.