Την αμαρτία μου θα σου την πω
και θέλω, αγάπη μου γλυκιά, να με πιστέψεις.
Όσο γλυκά κι αν με φιλάς,
όσο πολύ κι αν μ’ αγαπάς,
κάνω για σένα χωρίς να θέλω ένοχες σκέψεις.
Με τη σκέψη σε σκοτώνω από τη ζήλεια μου,
με τη σκέψη πως μου πρόδωσες τα χείλια μου.
Σε μισώ, σε καταριέμαι με τη σκέψη
κι ενώ ξέρω πως ποτέ δεν έχεις φταίξει.
Όταν τα χείλη μας είναι κοντά,
η αγωνία μου καλμάρει και ξεχνιέμαι.
Μα όταν λείπεις μακριά,
από τον ίδιο το βραχνά
αρχίζω πάλι να υποφέρω και τυραννιέμαι.
Με τη σκέψη σε σκοτώνω από τη ζήλεια μου,
με τη σκέψη πως μου πρόδωσες τα χείλια μου.
Σε μισώ, σε καταριέμαι με τη σκέψη
κι ενώ ξέρω πως ποτέ δεν έχεις φταίξει.