Σηκώνομαι απ’το κρεβάτι το πρωί
μ’ένα φιλί μου σε ξυπνώ
κλείνω το μάτι στη ζωή
και δεν αγχώνομαι λεπτό
τους φόβους μας στα άπλυτα πετώ
και ξεκινώ...
Όσο ο ήλιος θα ζει μαζί
οι δυο μας κάθε στιγμή μαζί
δεν έχει εγώ ή εσύ μαζί
έως εκεί που τελειώνει η γη
Όταν γυρίζω πτώμα ακόμα είσαι εκεί
και μου αδειάζεις το μυαλό
από της πόλης τη βουή
μ’ένα σου χάδι τρυφερό
στο βράδυ μου αστέρι φωτεινό
σ’ακολουθώ...
Όσο ο ήλιος θα ζει μαζί
οι δυο μας κάθε στιγμή μαζί
δεν έχει εγώ ή εσύ μαζί
έως εκεί που τελειώνει η γη