Συλλαβιστά, ψιθυριστά να μου μιλάς,
πολύ βαθιά, ως την καρδιά, να με φιλάς
και να μου παίρνεις τη ζωή μου στάλα στάλα
με τα υπέροχά σου μάτια τα μεγάλα.
Συλλαβιστά, ψιθυριστά, γιατί πονάω
τόσο πολύ, τόσο τρελά που σ’ αγαπάω.
Kυματιστά, χρωματιστά να μου γελάς
και στο κορμί μου κάθε βράδυ να κυλάς
για να πετάω σαν πουλί στην αγκαλιά σου
να πιω τα κόκκινα, ολόγλυκα φιλιά σου.
Συλλαβιστά, ψιθυριστά, γιατί πονάω
τόσο πολύ, τόσο τρελά που σ’ αγαπάω.