Όσα παίρνει ο άνεμος κι όσα πνίγει η βροχή
τόσα σβήσανε όνειρα κι η αγάπη μαζί.
Μοιάζω σαν πικρό τραγούδι σε χαρά, σε γιορτή,
σαν μοναχικό λουλούδι μαραμένο μες στη γη.
Τόση αγάπη σού είχα δώσει
κι ήταν αλήθεια, την είχα νιώσει,
μα εσύ δε συγκινήθηκες
και δεν ανταποκρίθηκες.
Η ζωή μου σταμάτησε σε μια πόρτα κλειστή,
μια χαμένη απόπειρα, δεν υπήρχε κλειδί.
Τώρα δακρυσμένα μάτια να μετράνε σιωπή,
της καρδιάς μου τα κομμάτια τα πηγαίνω εδώ κι εκεί.
Τόση αγάπη σού είχα δώσει
κι ήταν αλήθεια, την είχα νιώσει,
μα εσύ δε συγκινήθηκες
και δεν ανταποκρίθηκες.