Και να ’ταν όλα ψεύτικα,
σαν να τα ονειρεύτηκα
τα βράδια που δεν είσαι πια μαζί μου.
Μα είναι όλα αληθινά,
εσύ δεν είσαι πουθενά
και σβήνει λίγο λίγο η ζωή μου.
Σε σκέφτομαι και χάνομαι
στα γκρίζα δειλινά.
Και μέσα μου αισθάνομαι
πως δε θα ’ρθεις ξανά.
Και να ’ταν, λέει, να γυρίσεις
στης μοναξιάς μου το κενό.
Μα είναι όλα ψευδαισθήσεις,
εσύ δεν έχεις γυρισμό.
Και να ’ταν όλα ψεύτικα,
σαν να τα ονειρεύτηκα
πως έγινες αγάπη μακρινή μου.
Μα είναι όλα αληθινά
και κάθε ώρα που περνά
δεν φεύγεις μέσ’ από τη θύμησή μου.