Δίχως άστρα και βαρύς ο ουρανός
και μονάχος στα σοκάκια περπατάω,
τη ντροπή μου δεν τη λέω κανενός
πως με πρόδωσες κι αβάσταχτα πονάω.
Για σένανε αργοπεθαίνω
κορμί χαμένο, κορμί χαμένο,
για σένανε αργοπεθαίνω
κορμί χαμένο, κορμί χαμένο.
Δίχως άστρα και βαρύς ο ουρανός
κι οι ταβέρνες όλες έχουνε σφαλίσει,
πώς να πάω να πλαγιάσω ορφανός
στη φωλιά μας που με αίμα σου `χα χτίσει.
Για σένανε αργοπεθαίνω
κορμί χαμένο, κορμί χαμένο,
για σένανε αργοπεθαίνω
κορμί χαμένο, κορμί χαμένο.