Στην αμμουδιά με πάνε
του πόνου βήματα
που νά `σαι έρωτά μου
ρωτώ τα κύματα.
Μάτια μου μελαγχολικά
πες μου που νά `στε τελικά.
Στη θάλασσα αγναντεύω
καράβια στ’ ανοιχτά
κι όλο σε συλλογιέμαι
αγάπη μου γλυκιά.
Που νά `σαι ξεχασμένο
κι εγώ σε καρτερώ
τη μοναξιά μου άλλο
ν’ αντέξω δεν μπορώ.
Παράπονα σου κάνω
χιλιάδες θάλασσα
κι εκείνο π’ αγαπούσα
σου το χαλάλισα.