Τα μάτια σου μιλάνε με σιωπές
τα χείλη σου με λόγια που πονάνε
τα χέρια σου ψυχρά με ακουμπάνε
κι η αγάπη μας κλεισμένη σε δυο αποσκευές
Σταμάτα πια μη μου δικαιολογείσαι
από τις πράξεις σου κατάλαβα ποια είσαι
τα λόγια σου δε βγάζουν πουθενά
Σταμάτα τη ψυχή μου να σκοτώνεις
για πόσο ακόμα τη ζωή μου θα στοιχειώνεις
εξαφανίσου από τα μάτια μου μπροστά
Το χρόνο να γυρίσω είναι αργά
τα λάθη μου που έκανα θυμάμαι
σε σένα πάντα πίστευα και να’μαι
και πάλι πληγωμένος το θύμα σου ξανά