Οχτώ φορές γαντζώθηκαν
οι σερνικοί του σαλονιού
στη σάρκα εκείνου του κορμιού
λέγεται Λιλίκα η φημισμένη
οκτώ φορές αυτή η σκηνή μέχρι που έφτασε η στιγμή να μπει το νούμερο εννιά
κι ήμουν το νούμερο εννιά
τώρα ήμουν πρώτος στη γραμμή
κι ήμουνα πρώτος στην ουρά
που θα πάρω και τα σίδερα
του κρεβατιού τα σίδερα
τίποτα δε θα μείνει
Ένα φωτάκι κόκκινο
και της Λιλίκας το κοινό κορμί
φτιάξαν’ αυτή τη μηχανή
φτιάξαν’ αυτή τη μηχανή
Ένα φωτάκι κόκκινο
και της Λιλίκας το κοινό κορμί
φτιάξαν’ αυτή τη μηχανή
φτιάξαν’ αυτή τη μηχανή
φτιάξαν’ αυτή τη μηχανή
που αναβοσβήνει
Μια φιλική βραχνή γέμισε το σαλόνι
ποιανού η σειρά παιδιά
μετά εκείνη εμφανίστηκε σέρνοντας το σεντόνι
και κοίταξε βαθιά να βρει ποιο παντελόνι φουσκώνει ερημιά
εμένα που καθόμουνα κι είχα αρπάξει φωτιά κοίταξε θαμπωμένη
και το κορμί της μου άνοιξε σε όλους μπροστά
η Λιλίκα η φημισμένη
Ένα φωτάκι κόκκινο
και της Λιλίκας το κοινό κορμί
φτιάξαν’ αυτή τη μηχανή
φτιάξαν’ αυτή τη μηχανή
Ένα φωτάκι κόκκινο
και της Λιλίκας το κοινό κορμί
φτιάξαν’ αυτή τη μηχανή
φτιάξαν’ αυτή τη μηχανή
φτιάξαν’ αυτή τη μηχανή
που αναβοσβήνει.