Το πορτατίφ, στο κομοδίνο το δεξί,
το πορτατίφ, στο κομοδίνο το δεξί,
αυτόπτης μάρτυς του έρωτά μας που έχει χαθεί,
το πορτατίφ, στο κομοδίνο το δεξί,
μοναδική παρηγοριά μου στη σιωπή.
Λάμπει όπως λάμπανε τα μάτια της, τ’ αστέρια,
όταν ζωγράφιζα καράβια στο χαρτί,
κι όταν της έγραφα στιχάκια και τραγούδια,
μέχρι που ερχότανε η μέρα να μας βρει.
Το πορτατίφ, στο κομοδίνο το δεξί,
το πορτατίφ, στο κομοδίνο το δεξί,
κάτι από σένα μου θυμίζει, που έχεις χαθεί,
το πορτατίφ, στο κομοδίνο το δεξί,
την ιστορία μας την ξέρει απ’ την αρχή.
Λάμπει όπως λάμπανε τα μάτια της, τ’ αστέρια,
όταν ζωγράφιζα καράβια στο χαρτί,
κι όταν της έγραφα στιχάκια και τραγούδια,
μέχρι που ερχότανε η μέρα να μας βρει,
μέχρι που ερχότανε η μέρα να μας βρει.