Σε συγχωρώ και απορώ
μαζί σου πώς μπορώ να ζω τόσον καιρό,
αλλά, θαρρώ, βρε πονηρό,
πως γρήγορα θ’ αλλάξουμε χορό.
Πάλι άρχισες τα ίδια,
τα παλιά παιχνίδια, το παλιό βιολί,
πάλι τα νερά θολώνεις
και μ’ αναστατώνεις, πρόσεξε πολύ,
μην σ’ αρπάξω απ’ το μαλλί
και στις βρέξω απ’ την καλή
και με δάκρυα θα τρέχεις στην μαμά σου,
πάλι, σου το λέω πάλι,
άλλαξε κεφάλι, πρόσεξε πολύ,
πρόσεξε πολύ.
Μη σ’ αρπάξω απ’ το μαλλί
και στις βρέξω απ’ την καλή
και με δάκρυα θα τρέχεις στην μαμά σου,
πάλι, σου το λέω πάλι,
άλλαξε κεφάλι, πρόσεξε πολύ,
πρόσεξε πολύ.