Μισάνοιχτο παράθυρο κι εσύ εκεί
κομματιασμένη από σίδερα και τζάμια
το βάσανο της μέρας φορτωμένη, νευρική,
πιασμένη μες στης πόλης τα πλοκάμια.
Μισάνοιχτο παράθυρο κι εσύ εκεί
ξεθωριασμένη και μισή φωτογραφία
το σύστημα πιο δίπλα περιμένει,
απειλεί σε γκρίζα κι ανυπόφορα γραφεία.
Μισάνοιχτο παράθυρο κι εσύ εκεί
να με κοιτάζεις με τα μάτια σου θλιμμένα
βαθύτερη η αγάπη που σημαίνει αντοχή
κι ας είναι όλα τόσο μπερδεμένα.