Ποιος σου φταίει που δεν έχεις πού να πας
και κανείς δε σ’ αγαπάει; ποιος σου φταίει;
και χρυσάφι να σου δώσουν το πετάς,
να, λοιπόν, γιατί στον πόνο έχεις χρέη!
Το καλύτερο παιδί εσύ το πέταξες,
δεν κατάφερε η καρδιά σου να το δει,
δε με πίστεψες, με τ’ όνειρό μου έπαιξες
κι όμως ήμουν το καλύτερο παιδί!
Όσοι θέλουνε, ψυχή μου, τα πολλά
δεν τα βλέπουνε κι ας τα’ χουνε μπροστά τους,
μένουν μόνοι τους μια μέρα τελικά
και μετράνε μια ζωή τα σφάλματά τους!