Μες του τσιγάρου τον καπνό γελά η μορφή σου
μ’ένα χαμόγελο πικρό κι ειρωνικό
και σαν τη μάγισσα μαγεύεις
τη δόλια μου καρδιά παιδεύεις
και με τραβάς παιδί τρελό στο χαλασμό
Τι κι αν είμαι σαραντάρης
τον αέρα κι αν μου πάρεις
ας τον πάρεις
δεν με νοιάζει τι θα γίνω
το παιχνίδι σου το δίνω
κι ότι γίνω
Μες το ποτήρι μου η αγάπη σου φαρμάκι
που με πεθαίνει κάθε ώρα και λεπτό
δρόμους τραβώ να `ρθω κοντά σου
μα είν’ ο πόνος μου χαρά σου
κι όσο κι αν πίνω και μεθώ δε σε ξεχνώ
Τι κι αν είμαι σαραντάρης
τον αέρα κι αν μου πάρεις
ας τον πάρεις
δεν με νοιάζει τι θα γίνω
το παιχνίδι σου το δίνω
κι ότι γίνω