Παπαδόπουλος:
Άνοιξε απόψε την καρδιά σου
να διαβάσω κάθε μυστικό
και από τα λίγα πράγματά σου
δώσε μου το πιο προσωπικό.
Δήμου:
Πάρ’ το κι ας κρατάω χαρακτήρα
κι ας μην το μοιράζομαι ποτέ
είναι στο τζαμάκι του νιπτήρα
μέσα στο ποτήρι το ριγέ.
Ρεφρέν:
Πάρε, πασά μου, την οδοντόβουρτσά μου
δώσ’ μου κι εσύ τη μοναξιά σου τη μισή
κι ας ορκιστούμε πως θα μοιραστούμε
θα μοιραστούμε την υπόλοιπή μας τη ζωή.
Παπαδόπουλος:
Είσαι απ’ αυτές που την καρδιά τους
εύκολα τη δίνουν δυστυχώς
μόνο που την οδοντόβουρτσά τους
δεν τήνε δανείζουν κανενός.
Δήμου:
Είσ’ ένα παιδί που του αξίζουν
των παραμυθιών οι θησαυροί
όμως τα ματάκια σου δακρύζουν
για μια οδοντόβουρτσα σκληρή.
Ρεφρέν:
Πάρε, πασά μου, την οδοντόβουρτσά μου
δώσ’ μου κι εσύ τη μοναξιά σου τη μισή
κι ας ορκιστούμε πως θα μοιραστούμε
θα μοιραστούμε την υπόλοιπή μας τη ζωή.