Δυο ακατοίκητες καρδιές
Ονειρεμένα πάθη
Χτίζανε μύθους τις βραδιές
Απ’ του έρωτα τα λάθη
Δεν έχει η μοίρα λογική
Ούτε χαρές ο κόσμος
Ήμουν εδώ κι ήσουν εκεί
Δύο τσιγάρα δρόμος
Νεράιδες μου απατηλές
Κι ιππότες μεθυσμένοι
Κλέβαν αγάπες απ’ το χθες
Πάντα μασκαρεμένοι
Τώρα στου κήπου τη μηλιά
Μ’ ένα φιλί σου σβήνω
Φίδι δεν έχει όπως παλιά
Ο Αδάμ σου δε θα γίνω
Δυο ακατοίκητες καρδιές
Έχουν φωτιά στο αίμα
Απ’ των ανθών τις ευωδιές
Είχαν σοδιά στο ψέμα
Ήταν ο χρόνος μοχθηρός
Κι ο έρωτας αλήτης
Μα να που γύρισε ο καιρός
Αθόρυβος σπουργίτης
Δε μοιάζουν οι προτώπλαστοι
Με μας τους δυο μωρό μου
Κι αυτά που γράφουν οι αστοί
Τα θέτουμε εκτός νόμου.