Στον ιστό της μοναξιάς μου
ζω φυλακισμένος
έτσι μέρα με τη μέρα
νιώθω και πιο ξένος.
Η καρδιά μου έμεινε έρημη και άδεια
σαν τη νυχτερίδα τριγυρνώ τα βράδια.
Στον ιστό της μοναξιάς μου βασιλεύω
τη ζωή μου στα χαμένα τη ξοδεύω.
Είχα μάθει να παλεύω
τώρα ψάχνω να κρυφτώ
την αλήθεια αποφεύγω
και φοβάμαι να τη δω.
Η καρδιά μου έμεινε έρημη και άδεια
σαν τη νυχτερίδα τριγυρνώ τα βράδια.
Στον ιστό της μοναξιάς μου βασιλεύω
τη ζωή μου στα χαμένα τη ξοδεύω.