Τι λαμπρός πολιτισμός και τι εποχή που ζούμε,
όπου πας ηλεκτρισμός, μα το φως δε βλέπω που `ναι.
Μες στο σπίτι μοναξιά, έξω ερημιά θανάτου,
ο καθένας συζητά μόνο με τα βάσανά του.
S.O.S, S.O.S, S.O.S.
πνίγομαι, πνίγομαι στ’ αλήθεια,
S.O.S, S.O.S, S.O.S.
προς τον κοντινότερο άνθρωπο, βοήθεια!
Τι λαμπρός πολιτισμός, διαστημόπλοια πετάνε,
χάθηκε απ’ τη Γη ο Θεός και στ’ αστέρια τον ζητάνε.
Μες στον τηλεφωνικό κατάλογο κοιτάω
κι όσα ονόματα θα δω, τόσες μοναξιές μετράω.