Εσύ που νομίζεις πως είσαι κάτι
έχεις το κουράγιο ενός σακάτη
που απ’ το κρεβάτι του χαμογελά
που δεν παραπονιέται, που δεν κλαίει
και στους γερούς ανθρώπους πάντα λέει:
όλα θα παν’ καλά, όλα θα παν’ καλά
Εσύ που νομίζεις πως είσαι κάτι
δίνεις σε τυφλό το ένα σου μάτι
κι ενώ το άλλο σου μάτι βλέπει θολά
σ’ αυτόν που πήρε το γερό σου μάτι
του λες με την καρδιά ανθρωπιά γεμάτη:
όλα θα παν’ καλά, όλα θα παν’ καλά
Εσύ που νομίζεις πως είσαι κάτι
αν σου δώσουν μαχαιριά στην πλάτη
το αίμα από το στόμα σου κυλά,
στον ένοχο του λες με καλοσύνη
και λες ενώ η ζωή σου αργοσβήνει
όλα θα παν’ καλά, όλα θα παν’ καλά
Εσύ που νομίζεις πως είσαι κάτι
και τον πόλεμο έχεις για πελάτη
το φθόνο με το χέρι σου πουλάς
που σπρώχνεις και σκοτώνεις δίχως τύψεις
εσύ απ’ τον κόσμο όταν θα λείψεις
όλα θα παν’ καλά, όλα θα παν’ καλά