Γυρίζουν τα παλιά και πάλι απ`την αρχή
και χρόνια μαζεμένα μοιάζουν κλεισμένα σε μια στιγμή.
Περνούν οι εποχές ξεχνιούνται κι οι χαρές
κι όλα μαζί τα χρόνια νομίζω πως ήταν χτες.
Ίδιο δειλινό κόκκινο ζεστό
ίδιο το φεγγάρι και τ`αστέρια στον ουρανό.
Αλλάζω μόνο εγώ που όλα τα κοιτώ
αλλάξανε κι οι δρόμοι και το σπίτι που κατοικώ.
Ψυχή μου ηλεκτρισμένη, κλεισμένη στο μπετόν
παράλογα χτισμένη κι έτσι χωμένη ως το λαιμό
κρατήσου ζωντανή και μείνε ανθεκτική
σε ό,τι σε προσβάλλει και σε φοβίζει κάθε στιγμή.