Στου νησιού μου τ’ ακρογιάλι
ξαναζώ τις Κυριακές
ντύνομαι με τα κοράλλια
και γυρνάω τις ακτές.
Κι όταν πέφτουν τα σκοτάδια
βγαίνεις με τις μουσικές
σε περίεργα κανάλια
που `ν οι νύχτες φωτεινές.
Θεέ μου πώς να σε γνωρίσω
μέσα σ’ όλες τις φυλές
και μετά να σ’ αγαπήσω
μεσ’ από τους ποιητές.
Της αγάπης μου τα λόγια
σε συρμάτινες χορδές
κρεμασμένα στα μπαλκόνια
σημαιούλες σε γιορτές.
Στάλες θάλασσας στα μάτια
και κρυμμένες αμμουδιές
τα παράξενα σημάδια
που μ’ αφήνεις όταν κλαις.