Κανείς δε σε είδε, κανείς
όσο μπόρεσα εγώ.
Δεν νοιάστηκε ίσως κανείς
όσο νοιάστηκα εγώ.
Ό,τι είχες κρύψει στη νύχτα,
στα μάτια βαθιά,
στην κάθε μου σκέψη γίνε σκιά.
Κανείς δε σε είδε κανείς
και πίστεψα πως
θα`ρχόσουν εδώ να κρυφτείς.
Είχα ανάψει το φως,
φυλαγμένο ένα χάδι
να σβήσει η πληγή,
να μ`έβρισκε μόνο
κοντά η αυγή.
Έφυγε άλλη μια νύχτα
και δεν ήρθες ξανά
κι όσα είχα για σένα, στα σκοτεινά,
μείναν στα σκοτεινά.
Έφυγε άλλη μια νύχτα
και δεν ήρθες ξανά
κι όσα είχα για σένα, στο πουθενά
πήγαν στο πουθενά.
Ποτέ σου δεν ήρθες, ποτέ
μα εγώ πάντα εδώ.
Δεν έπαψα, φως μου,
ποτέ να σου τραγουδώ
θλιμμένα τραγούδια,
μα τι άλλο να πω,
ακόμα μια νύχτα κι εγώ σε ζητώ.