Προδομένος ξεχασμένος και πολύ ταπεινωμένος
Κυκλωμένος στριμωγμένος από μια κλωστή δεμένος
Πληγωμένος φοβισμένος είμ’ επαναστατημένος
Τελικά.
Συνηθίζω συμβαδίζω κάπου κάπου μουρμουρίζω
Κοκκινίζω πρασινίζω με τραβάνε κι αρμενίζω
Συλλαβίζω πιθηκίζω τα δεσμά μου ροκανίζω
Στα κρυφά
Ίσως λέγαν την αλήθεια της γιαγιάς τα παραμύθια
Όμως σήμερα νικάει όποιος πάνω σου πατάει
Τον γνωρίζεις τον ψηφίζεις όταν μετανιώνεις βρίζεις
Μα είν’αργά
Σου ’χαν πει πως είν’ ωραία στην Αθήνα στον Περαία
Τώρα πια δεν λες κουβέντα σ’έχουν κτίσει με τσιμέντα
Τους γνωρίζεις τους ψηφίζεις όταν μετανιώνεις βρίζεις
Μα είν’αργά.
Οδηγάω ξενυχτάω λάθος σύνορα περνάω
Σταματάω προσκυνάω συνεχώς χειροκροτάω
Δεν κοιτάω δεν ρωτάω μουδιασμένα αντιδράω
Τελικά
Ανασαίνω αρρωσταίνω γελαστός αργοπεθαίνω
Ανεβαίνω κατεβαίνω τελευταίος πάντα μένω
Περιμένω υπομένω κάνω πως καταλαβαίνω
Στα κρυφά